babam benim için bir kahramandı. Herkes yenilir, kavga eder ve pataklanır, ama babam asla. bana bağırdığında da haklı ve güçlü olan oydu. ne kadar kızsam, bana dediklerinde sonuçta haklıydı. benim itirazlarım sadece bir yaramazlık kavlindendi.
ey hayat, şimdi bu hal nedir? elinden tutmadan yürüyemedi sabah... bu felaket bana değil sanki çocukluğuma da geldi. çocukluk bitti, iyi niyetli 'altın çocuk' artık can çekişiyor. ölsün dediğin hayat, benim acımalarım, büyümemişliğim, tecrübesizliğim, babam mutlaka bilir'lerim, babam benle gurur duyarlar'ım...
baba gitme desem, dinlemez.
ağlamaklıyım. içim sanki çöp arabasına atıldı ve yavaş yavaş sıkılıyor, çöplük öncesi son durakta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder