İçi dolu dışı boş...

evimin önü çöp. kokuyordur belki kim bilir? bilmekten başlasak zaten anlatmaya, gerçek ağlardı. hepimiz yalanların çocuklarıyız. gerçek diye giydirip yaşayamıyoruz onları ve bu bizi yaşatıyor. zor değil mi kabullenmek?... hele ki, bir yalanın kervanına katmak kendini ve onun için gerçekleri hiçe sayıp, harcayıp hatta, kırıklanmak, dilimlenmek; yenmek... öyle değil. basbaya afiyet edilmek.

komiksin sen yahu... evet komiksin. kendine söyleyemediklerini yazıyorsun, bir şarap şişesine tıkıp tanımadıklarının sahillerine tek gidişlik bilet ile postalıyorsun. bravo.. kurtaracaklar seni.