yoktu, yoksuldu laciverti... o kara şehrinde, bazıları bir lise sırasında gelirdi bandırmadan kokusu. o zaman koku alırdım ve çok mesuttum bundan. yazı beklerdim, yalnız yazı...
tatil. yalnızlıktan sıkılmak.
kumsal diyorum. akşamları üşüyen, denizin yaladığı, soğukluk... bizsiz, sensiz... sadece benli. tepeden de biri baksa zaten, simsiyah kafam ve o cansız kavuniçi harmanında simsiyah kafam; ben. yakışmadım. affetsin.
not: yazar kişisi ara uyku sonrası; artık hezeyanını dile getirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder