kırıntı'rık

yanaklarımdan kan damlamalı, yaşamak usulü, ama yeniden gülerek hepsine. yeni fırtınaya sadece adını fısıldamalı, dayanabildiğince daha da öteye; ciğerlerimce, ciğerlerince ve diğerlerince yani binlerce boranın arasında, yine yıkılmadan; yeniden ışık tutarak bana güvenene; sana, senden yana... neden diye bilmeden, hatta sorgulamadan sadece direnmek için, bir adımın sonrasında gerisin geri uçurumun dibinde son soluk alacaklı sayıp kendini, düşmemek için, bir kavis daha sana çizebilmek için rüzgarlarında yüzmek pahasına, dozere karşı yürümek gerekirse, fakat ölmeden, ölünce senden olmak korkusuyla... sonsuzluktan caymak, sonlu çünkü senli hayatın avuntusuna sokulup, azraile elin tersi; ama avuç dolusu senle, yapışırcasına sülük gibi; aşkını emerek yaşamak için, özgürlüğü başka bahara dikmek... ne olacak, ne olmuş yada, umrunda olmadan, bugünde takılmak, bugünün sen aromalı ve geleceğe hasret sızdırmış halinden acımadan, salakça ama bunu kabullenip, hakeza salak gibi sevmek ve enayilik sevmenin bir gereği...

sevmeye kendini adamak, adak kurbanı olup bir hiçliğe dadanmak, hiççesine severken hiç uğruna ve hiçliğinden yola çıkıp...