yak ateşlerle şu ardın karanlığı.
tut, yükselt tükenmişliğimi.
yoruldum.
paramparçalığım mazur görülsün.
artık hayal üretemiyorum.
gerçeğinle kapat, yalana kabarmış borcumu...
edilgen kaldım burada;
hiçlikte.
yetsin artık,
yalan satmaktan gerçeğe battım.
n'olursun artık üstüme düşme,
ben ben olayım;
sevmek yine ellerinde...
7 yorum:
Niye böyle olmalı ellerinde kuru bir sevmek kalıp belki de onu da yakıyorsun.
yorulmak kaldı ellerimde. biraz nefes, sadece bu...
Ne diye yorulur insan bilmem; ama tattığımdan bilirim içinde ki kekremsi iyot kokusunu bu yüzdn sevmek nedir anlarım ve karşı çıkarım severken sevilenin bile bile acı çekmesine...
bile bile katlanıyor işte. insan bazen acı sevmeye de öykünüyor. daraltıyor o zaman gevşemiş duygularını, acıyı aşk sanıp sarılıyorsun ona. sigara gibi, o yandıkça, kağıt da yanıyor-sen de yanıyorsun. hasta etmen de cabası...
Hastalik bu biliyor musun aciya aci yapma kendine de ona da yazik ne olursa olsun soyle hislerini...
herşey söylense, ne yazılırdı?...
Anlamıyorum bu durumu ama böyle olunca yitiyor aşkın alevi içinde kavrulup daha güzel yazdıracaken bilinerek bilinmeden yazdırıyor.
Yorum Gönder