su kaçar, üşütür hasta olurum. üşümek sanki, bir gereklilik ben hep üşüdüm, üşürüm. saman nezlesi kalbim, yüreğim hapşırır-çok yaşasın ümitlerim. dizginlemeye çalıştığım isteklerim vardı hep, yine var. gayrı meşruyum her halimle, bazen gerçekte ayak izi kalıyor hayallerimin; betonu da donuyor-bu doğum izi kalıveriyor sonrası, her gerçekte biraz olmamışlık, hayal kırıklığı Allahın emri gibi...
susmak da çare değil. sustukça, daha tok çıkıyor azınlık bastırılmışı tepki seslerim. her yanımdakine biraz isyan ekliyorum, sesim gür çıkıyor. kırıcı olabiliyorum, gereksizliğim diz boyu iken, hadsizliğimde çırpınıyorum. bağırmak da, bir başka baharın yaprağı, toprağa çoktan karıştı sanki. konuşmadan da anlamlansa, keşke hallerim.
anlaşılamamaktan dem vururken, bunca laf sonrası farkına varmak da düşündürücü kendi adıma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder