Bahar gelsin konsun koynuma

Uf be arkadaş bu ne kıştı, yavaştan başlayıp sardı bünyeyi ve üşümekten ve serveti doğalgaza yatırmaktan imanım gevredi yahu... Havalar ısınıyor artık ve dağ başka yeşil, başka ton arkadaş. Yaşamak artık bir zorunluluk değil, keyif; bu güldür gülür içimden akan sular artık don soğuk buz dinlemiyor...

Ve ben uzun zamandır ilk defa huzuru tadıyor gibiyim. Beklentim yok sanırsam yada bir ümit de bağlamamışım, sadece akvaryum balığı gibi ağız açıp kapıyorum anlamsız. Oysa gezmek tozmak da var son zamanlardaki hikayemin içinde, ama mutlu eden azınlık vakitlerimden ders alamıyorum. İçimdeki yalnızlık bazen batıyor bazen aradığım veyahut şükrettiğim sığıntım oluyor. Aslında böyle çelişik yada içiçe arapsaçı bir durum bende yalnızlık, bu da yaşanır kılıyor olmalı bunca zamandır onu.

Haftasonu da sevgiliye gidecek yollarım. Bu 3. olmalı, deplasman ve heyecan bu sefer yok, çocuk bayramında içimizdeki çocukları sevindiririz umarım. Hava dilerim iyi olur, gezelim gezdirelim, konserve gençliğimizden bir tad alalım, çok mu?...