boş sokakların adamıyım, beklenti yapıp hayata yıkmayı da seviyorum üstüne. ve gülüm, lekesi o kadar. fazlası yok. bazen bir kalbe girip anında söndürüyorum yanan fenerleri içimde ve hepsi ışık böceğinin emekliliği girdiğim o karanlık kalpte.
diyeceksin neden bu kadar anlaşılmaz herşey, ben bilmeyip arayanlardanım kendimdeki dengesizliğin.
Not: Yüksek ironyum içerir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder