5 Ekim 2009 Pazartesi

Ön nizamiye nöbeti

Gittiğin beri;

takvimi yırttım attım;
o günde sabitledim tarihi.
milat gibi gidişin, yokluğunda kaldım;
ayrılışımız bir milat bizatihi.

Gittiğin beri;

saati bozdum, dayanamadı gariban.
kaçıncı geri kuruşumdu bilmem, sapıttı.
durdurumaya çabam da sonuçsuzdu, boşa;
şimdi kilitli bir odada, uzak ve tecritte.

Gittiğin beri;

telefonu açmıyorum, kapalı devre yaşamımda
arayan sen olmayacaksan, gereksiz haber almalar.
ne seçimim bir simsiyah yürek ve şekeri şam'da;
ne de unutkan bir iletken; sürmeli bendeki komalar.

Gittiğin beri;

şarkı da dinlemiyorum, ağır geliyor artık.
sanki her mısrasında bir okkalı tokat, bir şamar.
kaçırsam yanağımı, karnıma iniyor bu sefer yumruk.
ve nağmeleri işkenceli, adeta filistin askısı; el aman...

Gittiğin beri;

şiir de yazamıyorum, hep aynı imgede takıldım.
sanki yürüme bandı zaman, aynı yerde sayıyorum.
bak yine sende hayallerim, sayısız tekrarında kaldım,
her nefes dışarıda, asıl sende boğulmak artık zorum:
yok ve teslimim, bir beden ziyanı bağımsızlığım...

Hiç yorum yok: