11 Temmuz 2009 Cumartesi

şimdi bir yağmur döker gökyüzü.
ben fırtınalı yağmur ağlarım.
süpürür göz yaşım sokakları,
dökülür aşk-ı gözlerim, sokaklara dağılırım.

farketmeden basarsın gözümün nurlarına,
yeniden kirlenir göz emeklerim.
yıkar bana gelmeyen ayaklarının altını,
pür-ü pak, hala bana gelmeni beklerim.

fakat çaresizliğe ağlamak zordur,
seni içeren şehre cömertçe ağlamak lazımdır.
yoksa şehir seni yok eder, yabancılaştırır,
yalnızca sen olursan içinde, o şehrin gözbebekleri bizimdir.

gitme diye değil göz yaşlarım, git hürce.
velayeti de sen de kalmaz, darlanma, gördüklerimin..
şimdi bir göz yaşı daha dökerim yıkanır sokakları,
alırım süpürgeyi, sensiz kalmışlığın kirini paklarım.

Hiç yorum yok: