gittiğinden beri

Aramaktan yorulmuş bir kayıp çocuk sahibi evebeyn gibiyim. Harıl harıl seni aramaktan hatta bulmaya olan ümitlerimin her gün beni yemesinden usanmış ve kaybetmek üzereyim. Kayıpsın ve ben yerle yeksan düşlerim ile gecelerde yalnız kaldım. Yaz sıcağındaki asfalt üstü gibi düşlerim. Yanıyorum hala onlarla, bitmiyor bendeki bu mevsim normalleri üzerindeki yangı'n.

Telefona gidiyor da elim ne diyeceğini bilemez bir haldeyim, sadece gökyüzüne konuşuyorum. Belki sen de bakıyorsun diye sen saydığım yıldıza dökmediğim dil kalmadı, sana anlatacak diye avunuyorum. Bir ümit daha bağlamış oldum sayende, bu da yer beni bitirir mutlaka. Teker teker bağışlıyorum zaten kalbimin aşktan sorumlu bölgelerini, aç kurtlara verir gibiyim, bir sen yiyemedin etimi. Bunca vazgeçiş ve adamak arasında kahır kulu bir zayıfım, parası çok olup da bir şey alamayacak zenginliğe adayım, ayrıyeten de ben tedavülden kalkmış bir eski banknotum; hangi tarafımı çevirsen üstünde eski bir aşkın resmi.

Bırakalım kendine acımayı. Hatta acıtma kendine dair bütün sevdaları, kendinde önemli ne varsa onu yap ama unutma ki, önemli ne varsa senden uzakta ve emin ol, o sana atan bir kalp.