Uy Havar

ve sen daha demincek;
yıllar da geçse demincek,
bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,
ömrümün sebebi, ustam, sevgilim...
yaran derine gitmiş,
fitil tutmaz, bilirim.
ama hesap dağlarladır,
umut, dağlarla.*

Yılları birbirine katmışım ve ben hala sevdan üzerinde durmadan tur atıyorum gülüm. Perakende sevdalara yenilmedim say sen beni, çünkü ben hala senleyim; sendeyim. Yel kayadan sadece toz götürürmüş ve benden bunlarca yıl fırtınası sonrasında seni alamamış, iki gözüm. Sürünür gibi senin kıyametindeyim, hala hesabımı veriyorum yokluğuna. Kıtlıklarındayım, takıntı olmuşsa da belki; meczupça da olsa hala seviyorum seni...

Koşullara inat etmişim ve ben bu kaçıncı kentinde sevdanın, seni de getirmişim peşimden. Sanki dün daha memleketinde bıraktığım sevdayı, hala daha görerim diye kırpıyorum gözlerimi burda. Yılların peşinden koşarken, hala daha deplasmanına da düşmedim; nereye gitsem benlesin. Öyle giymişim ki sevdanı, çıkarmaya kalksam hasretinden ulaşamıyorum sevdana, bundan hala üstümde sevmenin ilikli gömleği...

Bak, hala yoksun diye değil sitemim, tek, daha ne kadar sevmeli diye zamana. Bitmişim çünkü, gözlerini yatıramadın ıraklarda can tüketirken hala, yokum ne gözünde ne aynanda. Virane olsa da, yine bendeki kalp atıyorsa, hala daha gelmene ümit ekmeli bu sevenin, hala henüz gelmişsin ve hemen gidecekmişsin gibi severken, hiç gitmeyecekmişsin gibi korkmadan; cesurca harcamalı yılları sana.

* Ahmed Arif'in Uy Havar şiirinden alıntıdır. Geri kalanını yazan da, zannınca yine o şiirden alıntıdır.