Koşarken görülen bir rüyasın,
bu uykusuza ya nasipsin;
yada sadece bir tesadüf...
Bazen benim zaten ölmüş olup da,
havalandırmam gibi sayıyorum aşkını.
Hani mezara geri götüreceğim ara uyanmasın.
Gelme.
Gelmeyecek kadar uzaklarda ol,
seni büyütüyor bu çünkü gözümde.
Ne kadar cismen yoksan,
o kadar hayalinle yanımdasın çünkü.
Beni de biz yapan benim,
gülmelerim hep deplasman,
en sıcağım sadece kışın güneşe bakanı...
Ses etmeye bile korkar etti bu sevda.
Bir zaman sonra, sadece susacağım.
Yaşamak olacak gayrı emaneti aşkının,
sükunet ise tek kefaleti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder