İçi dolu dışı boş...

ne olur sanki
beni ben olarak sevsen

Şimdi yalnızlığa demir atmışım, yatağımda yalnızlığa mahkumum. Gece uykudan uyanır, sabaha kadar tekrar ederim aynı rüyaları. Sabah yastığımı ıslak bulurum, uykunun gözümden akması mı, yoksa terden mi, sıkıntıdan mı, çözemem. Bir sabah daha çay soğuk, kimse yanaklarımı öpmemiş, günaydın hakgetire...

ne olur sanki
sorgusuz sualsiz yanımda olsan

Bir sabah kahvaltı hazırlasan, yada geçtim ben geldim diye açsan kapısını, şu bekar evinin. İnan terliklerini ısıtmaz mıyım ve hala yerli yerindeymiş gibi, özler gibi kapının ardında ağlamaz mıyım yine... Sıkıldım artık her sabah sen geleceksin diye mıntıkamı kirli bırakmandan, her içtimayı kendi kendime yapmaktan şafaklar birbirine dolandı...

ne olur sanki
bir akşam yalnız yemesem

Hızlı hızlı yürümelerimsin. Sana yetişmeye bir adım kalmış ve ben bir adım daha geriden koşuyorum hala. Yorulmalarımsın, hala teri alnımdan burnuma damlaya yüz tutmuş, ramak kalmış tuzuyla gözümü yakmaya. Bense sende tanımsızım, bulmana belki yıllar ve yıllar var.

ne olur sanki
şu bozuk moralimi diriltsen

Gelmene de yıllar varmış, beklememe daha çok vakitler var. Ben yine avunmalara saracağım seni. Üşüyeceğim ama üşütmeyeceğim, yerin hep kalbim kalacak.

Not: Bu bir bilimkurgu eseridir. dattiri dutturi