O kız ki;
bir gece, gündüz diye rüyama doğurduğum
kanlı çarşafında sancılı yoksulluğum
O kız ki;
peşinden sürüklemişim, henüz ölmekli ümitleri
yaşamaya kamp kurmuşum, mecburiyetlere rağmen...
O kız ki;
beni yaşama bağlamış, akıtmış nehirlerimi baharına,
yeniden demişim yeniden onla ve ona...
O kız ki;
şimdi keşke dedirten bana
keşkeler küskün, keşkeler masum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder