10 Haziran 2013 Pazartesi

yaprak dökümü

Babam ilk operasyonu için yeniden masada. Anjiyo olacak. Bilmiyorum. Ben sınavlardan sınavlara koşan ve ne zaman büyüyeceğim ben derken, fark etmeden büyüyen 31 yaşındaki çocuğum, sadece bunu biliyorum. Bu süreç, zordu ve ben yönetemedim ne sevmeyi ne üzülmeyi, şimdi eski benden başka benlere evrildi herşeyim. Geçen bir arkadaş ile konuşuyorduk, Yaradan babanı sınıyor, bu güç belayla dedi. Sonra da, sadece onu değil sizi de dedi. Gözlerim büyümüş olmalı. Sınavlardan geçerim mutlaka da, illa ki yaşamak ise yaşıyorum ve belki sırf bu yüzden kalmadım. Ama bir divan kurulsa, kendimi bütünlemeye bırakırdım kuşkusuz. Kendiyle barışığım yanlış olmasın, ama başım kalabalık, ondan belki bu, ama yalnız kalınca kaybedince gitmemesi için her vakit yalvarılanı, o zaman kendimi bırakacağımdan korkuyorum sınıfta.

En sevildiklerimin arasından sıyrıldım, dertlere, ben sivri olarak belki yuvarladım uçlarını hayatımın, zıtlıklarımın ve şimdi uysal bir koyun taklidi yapan kurt taklidi yapıyorum. İçimi yiyecek bu savaş sonlu sulh, işte onu biliyorum.

Geçen eski sevgili geldi rüyamda özür diledi benden. Ertesi gece babam evlenmem için baskı yaptı. Bu gece belki kendimin belki de hiç doğmayacak çocuğundan bir şamar yiyeceğim. Mutlu edemediğim insanların arasından uykularımda hesaplaşarak geçiyorum, sıyrılıyorum, başka yollara gidiyor hayatım.

 Boş verdim, en önemli silahım o. Ama umarım sınavda sözsüz notu olur, uslu öğrenci olarak geçerim...

Hiç yorum yok: