Uzun zaman olmuş san yazmayalı. Paylaştıklarım yok olmalı ki sana bir şey kalmamış, anlatamamışım o hesapça, bağışla. Bir seyir defteriydin; kayıp bir adamın, kaybının nedenlerini aradığı, şimdi ise kayıp adamın kaybettiği oldun. Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur, sağlam olmayan bir ruh halinin ürünü de böyle yerle yeksan olabiliyor demek ki... Bak bir buluş yaptık senle.
Gidenler, hiç gelmeyecekler ile, bende gitmeyi bekleyenler arasında bir de ben oldum bu aralar. Bekliyorum, ölmek belki bir durak belki koşu parkuru onu bekliyorum, bekliyoruz maaile. Okunmayacak yazılar yazmıyorum artık o yüzden, okusa da kimse anlamıyor çünkü, devrik cümleli bu öleyazan kayıp adamı. Sana da düşen işte böyle bir yalnızlık ama aslı terk edilmişlik oldu.
Bir sürü sınav yanlış cevap vererek doğru olmasın sonum diye oyalanıyorum öte yandan. Her an düşebilirim, düşmeye, tükenmeye o kadar yakınken, direnen sadece direnmek bilinci. Her umut birikimi sonrası bakiye yetersiz uyarısı ile öğrenilmiş çaresizlik yaşamaya bağlıyorum. Yaşamak yavaş bir adım ölmeye, işte ölmek bu bakımdan yaşamanın katı hali, hava soğumaya başlarsa işte o zaman katı fazdayız, sen beni kaynat en iyisi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder