hiçbir şey yapamam, el ayak bağlı...
şimdi uykularım sahipsiz, hasta bir sıtma
tek başına direnmeye çabalıyorum, bu öksüz şehrinde..
içinde adım geçmeyen nice roman yazılıyor
okuması acı ama gerekli acılar; virgülüyle bitiriyor.
ben hala doymuyorum yalnızlığa ve hak eden bir yeniğim,
anlatması bir kılıç, yarası kanamalı, iyileşmesi zor.
can teslimine az kalmış, çünkü ben anca ölünce seninim...
