mutluluğu aramaya ve tanıdık umutsuzluklardan devşirmeye çabaladık senle. tutuşmayınca yollar vazgeçtik, olduramadık, ağlamak gülmekten daha yakın geldi hep....
şimdi göz yaşlarım alerjik, mevsimsel, yakın görünen ne varsa ben onlara uzağım sanki. hep başka varlıklara bağlayınca yokluğunu, onların yoklukları oldu gözümde, sen hep dolaylı bir zirve idin, şimdi seni kaybettim ben.
bulmak, aramak ile başlar canım. tut ellerimden. tuttukça, göreceksin, karanlık aydınlığın siyah hali ve gülerken dişlerim hala beyaz... uzamasın saçları, kesilsin inadı bu yokluğun, bittikçe yeni başlangıçlar ekeceğim göğsüne, bu doymazlığın ve aç kalacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder