sağlık

doğumgünü ile dönen şansımı tersine döndüremedim. başıma gelenler, ağır birer sınav soruları gibi, boş bırakılamadı; yapamadım. hayat beni affetmesin; gerçekten kaldım bu sınavdan... en kötüsü, dikemediğim bir yırtık oldu; yama tutmayacak; sadece unutulabilecek; böylece içim huzur tutacak ancak...

dedemi yitirdim. en önemli ama en arkadaki insanım. benim için değerli, ama hayatımın her merhalesinde bir şekilde arkada kalmış, sevaplarıyla örülü bir kaç günahı ile eski toprağımı yitirdim.. bu dünya, yuvarlak, döndükçe dününü unutan bu kocaman top, bir çocuğunu daha kaybetti.. eserleri şun için ayakta, ama bizde yitip düşersek ve hala dönebilirse dünya, göz bağlarına dolansın, umrumda değil...

bir insan ölümü ile bütün insanlık ölür müydü? şu an için hayır, ama dirilen anılar oldu ve bırakıp gitmeyen sorular ve keşkeler ile acılar bıraktı. güle gülmeye, gülmeni düşünmek...