ayak izlerim, kurumadı; bastığım yer-toprağın kanı.
pıhtı adı umudun, geçen sadece zaman, oysa her şey yerli yeri.
kızma bana, altı kırmızı ve kanı andırıyor diye sadece
ben acı ile yenerim tatlının hafifliğini ve elim dolu melankoli...
ben de kızmıyorum artık, yoluna ekilen çiçeklerin kurumasına
şimdi toprağına karışıp gübre oldularsa, artık sen de aldırma...
pıhtı adı umudun, geçen sadece zaman, oysa her şey yerli yeri.
kızma bana, altı kırmızı ve kanı andırıyor diye sadece
ben acı ile yenerim tatlının hafifliğini ve elim dolu melankoli...
ben de kızmıyorum artık, yoluna ekilen çiçeklerin kurumasına
şimdi toprağına karışıp gübre oldularsa, artık sen de aldırma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder