hayattan kayık yapmak ve hayale açılmak

hep yaparım sen de yap, hayatın suyunu azaltıp, hayallerin derişimini arttır mesela. sulu ve ciddiyetsiz çekilmiyor kardeşim, isyan bayraklarının azıcık kızılını yükseltelim ve molotofları daha daha atalım gerçeğe doğru, yansın bizi biz eden ama olmak istemediğimiz sizleşmeye öykündüğümüz, işte bu gerçek dünyası... gülerek, kahkahalarla hem de.. tulumbalardan benzin çekerek, söndüreceğim ayağına, acele acele körüklemek neredeyse. yansın çatır çatır, bizi de kenetlesin, kemiklerimiz bulamaç ve gerçeğimizken böylesine aç; doyuralım yanlış yere park ettiğimiz kaderlerimizi. cezalandıralım biraz da, istemediklerimizi, sonu öyle de ölüm böyle de, ne fark eder ki, kağıt üstüne bir kere kazansak be gözüm?...

gülümse istiyordum, hala ondan güneşli yüzüm. orman orman; yeşil yanarken gözlerim, kirli sakallarımda sana aç nefeslerimin damgası; asası, seni bana yaran, ortasından avuntu geçen bu aşkın, alacaklıyım öbür yarından; sende kalmış aslın... kral yolu özlemin, artık kabak tadı veren ama iştahına kanayan zavallı; acımadan sefil ben, kaç krat daha değersiz bedenim ama bunca değerli iken ilgine kazılı umutlarım, planlarım...

yakışıklı değil ama sempatik, fakat kilolu ancak çok komik, bize bunun gelişi be abla-pazar ağzı, sokak sokak, tozlu raflı, mahalle bakkalı sevmem, seni, oysa sende benden belki hiç yokken, bir kitap arası, satır kaybı adım hiç okunmazken sevdiklerin yada seveceklerin arasında, mecburi bir hayal sapkını adaşım.