devrik bir kraliçe ve ağlayan halkın sesi

gittin ya şimdi;
kaçışın adım adım,
özlemem koşar adım.
ilk bindiğim bu sevme'de seni,
arkalarda kaldım
ve önden arkaya uzatamadan ücreti;
gidemedim sayarım bir gıdım...

yokluğun kesin ya şimdi;
hayalden senler tutmaz maalesef.
hiç itiraza gerek yoktur, zayıftır büsbütün.
kelimeleri kusamam üstelik, bulamaç ağzım
yetişmez hasrete resminden hiçbir ödün,
çünkü ne kadar fazlaysam da hayalinde,
varlığında kahretsin ki, o kadar azımdır...

anılar esir ya şimdi;
hatırlamak bir ihanet olur, vurur yaşanacakları,
dargın kalınması tek nasip, mecburi iskandır yalan.
arkanı dönsen yatsan da, ancak öpersin duvarları,
sensizken uykuya sızarsın o an gibi, rüyalar talan;
adi bir sıfat da bulunmaz, ansızın uyanan bu tesellisiz'e,
kanlı, çünkü sensiz bu yüzden işlevsiz gözlerdir tek kalan.

sağır sesin ya şimdi;
avunamaz kulaklarım, şarkılar kırçıllı, rahatsız.
kazınır zarım, dikenli kazarım östaki borusuna değin.
ne çare, yankı dışı arama çabalarım hariç, meteliksiz
belki bu olmalıdır, çaresiz gidiyorum dediğin
olmadı, hayallerim sana vokal yapıyordur,
mutlaka bir gramafonsundur, nağmesiz ama tatlı; fakat gaipten...

hülyan baskın ya şimdi;
ne çatsam silah diye, karşı konulmaz bunca düşmana.
yeraltı örgütlenmek de abes, dipten geliyorsundur bana.
neresinden tutsam sadece yalnız kalıyorumdur ayrıyeten de.
sevmek ameli ve tapma vebali ağır geliyordur gerçeğine,
fotokopisi ise bende saklı bir vesikalı kavuşmak
çünkü halel getirir uyanmalar sensiz yaşama azmine...