ava giden avcı

koşulsa da en büyük yollar, sonu bir şekilde geliyor, en hızlı koşan da en hızlı yoruluyor. İtirafı gereksiz, biraz da yük bile olsa, gerçekten çekinmiyorum-yorgunum. bazen istediklerim dilime geliyor sanki de, hep tövbeler hücum ediyor, yutkunmaya mecbur kalıyorum. ellerinin kollarının bağlı olduğu, ama bundan yakınmanın da saçma olduğu hallerdeyim işin açıkçası. yapayalnız hissediyorum kendimi, hep bu kendi başıma kalıp da, kendime dert yanmaktan sıkılmamdan olsa gerek, kaçıyorum başkalarının yanına.

sevgi dediğin şey, fazla yakıyor içimi. bazen dağları seviyorum, havayı bazen, beni sevdiğine inanmadığım bu kenti de seviyorum, hatta. yalnızlığımın bambaşkalığı dile geliyor o an, aslında kendimi sevdiğimi hissedip, tükürüyorum o sevgili lafları. her sevdiğim biraz zindan bu bakımdan, severken birini kendmi karıştırmadan sevmeliyim sanki, sanki sadece onu bensizliğinden ötürü sevmeliyim de, bana hiç ihtiyacı olmayacağı için de bu sevgimi sevince dönüştürüp, yine bensizlikle kavuşturmalıyım, onu-onları... sevmek bencillik gibi bu taraftan bakınca, acaba sevmeden de var olabilir miyim şu dünyada, ki nerden bakarsan bak yine bir varlık iddiası oluyor ağzımda, bu da erken öten horoz oluyor, kesilmesi mecburi, bu rahatsızlık verici sesin...

evet yok olmalıyım. yokluğum huzur bırakmalı ardımdan ve işin daha rahatlatıcı yanı olarak; ben bunu hiç bilmemeliyim. hiç bir şey içine ben karıştığı için ben kokmamalı, ben tatmamalı. severek yarattığım beklentiler de yok olmalı. kimse benim onu yada onları sevdiğim için bana bir şey borçlu değildi, olmamalıydı, beklentilerin hepsi karşılıksızdı ve arkası yazıldı. öte yandan da sevmeye kaldığı yerden devam etmeliyim, cesetleri henüz soğumuşken beklentilerimin, hatta sevdiğimi sandığım herkeste beni bitirmişsem, daha koşa koşa sevmeliyim.

hele kadınlarımı.. bir sürü kadının gönlünde olma zorunluluğu hissettim ben her seferinde, ama bu yolda çatışacak çok kararlılığım olmadı hiç. az oldular, öz olmalarını da istedim de. ama onları daha çok sevmeliyim, ama bunlar onu hiç bilmemeli...