mercan

yatağına uzanmış iken bile, hala isyankar hala yarım ve tamamlamaya mecbur uzaklarındayım. ne desek de kaderin bizi bugüne getirdiği yollara, tersine çevirse; yok hayır. hayat nasıl aktıysa o yoldan akmaya devam ediyor-ve biz; birer çöp parçası-haydi tükür içindeki o kör yalanı; kader.

ben böyle kaderci değildim, gecenin karasından sızdırırdım güneşimi, bir avuç alıp yırtardım ışığıma, da benim halim hal değil, bir buruk yansıması aynadaki gülüşün, hepsi bu; bu mutluluk objektifinin gözünden görünen-tek boyutlu mutluluk bize bağışı çok görünen.

kovarsın beni, atarsın. daha uzatır artık acıları, melhemine sancı katarsın. benim derdim o değil, sadece ağlayan gözlerindeki, ben yaşları durduramam ellerim kalkmaz, bana kalan bu felç matemi sendeki fırtınadan borandan. dudakların giz, dudakların başka, dudakların kabuk tutmamış yarama su, koynundan geçmez yollarım.

ben zenginim, ben doluyum senden yana. budur beni sana batıran ve boğulmak pahasına yudumsuz havasına kapıldığım, mercanlarının dibinde. nedenim de olsan, öyle seviyorum seni. ister git, ister benim ol, istersen iste, ama oldukça seveceğim seni.