biraz daha ölmeli, yaşamalı.
yaşamadan ölmemeli ancak:
dudaklarına bir buse,
ve avuçlarımda kaybetmek yürek örtülerini.
sonrası çarşaf denizi ve dalmak derinlere.
benim olmalısın, o gece,
ama sadece benim; sadece o gecelik.
dünyaya bencillik koymalı senden miras,
yine üstünde ben etiketi,
ve yine o yeni aldığım gecelik.
sadece akıp gitmek yok, akarsu hayallerimde.
benimkisi bir martı ummanı, umarken viyaklaması,
göğsümde bırakman silahı, henüz boşaltmışken,
öğütleyerek bunun sadece ve biricik olduğunu.
ve öpersin dudaklarımı unutturmak ümidiyle,
bilmeden ekerek yüreğime tekrar tohumunu
Not: Resimdeki sanatçı Sylvia yengeniz ve yengemizdir. Değerini bilelim. Çok bekledik onu Show Tv'nin cumartesi gecesi randevularında, hiç bir zaman kendi gibi gelmedi ve n'apalım ki terzimiz onu fazlasıyla kesmişti ve olur olmaz yapıştırmıştı marifetli bir tükürükle. Hatta henüz cine5 vardı, gözlerimizi bozmuştu bu ablamızı görmek hülyasıyla ve bizler yeniçeriydik, süngülerimiz hazırdı, atlarımız tımarlı; saldırmaya bileniyorduk hayali kalelere. Erotik'ti, yalnızlık ifrazatıydı, gizli idi ama heyecanlıydı. Her baba tuvalete kalkarken, hızlı zapingin gayri meşru çocuğu olarak Tgrt'ye rast gelip tövbe estafurullah demekti; nihayetinde kendinden utanmaktı her savaş sonrası. Hüzündü, ama naifti, çünkü kolektif sevgilimdi, herkesindi ama o an benimdi.
Ve tüm kadınlar, kadınlarım. Siz üzerinize alınabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder