ve ben üzüntüler sevinç damıtırım,
kimsesizlikten kendimle dolu kalabalık,
ümitsizlikten çare devşiririm.
en inanmadık halimle yeniden ateşlerim inancı;
yaşamaya sebep ararım;
yoksa yaratırım...
...kafa yaslı cama,
bir alın haritası armağan manzaraya,
ama yine istek,
ama yine yaşamak peşinde,
yine inançlı,
yine korkusuz...
n'olursun söyle,
hayat mı bedbaht,
yoksa ben mi talihe aç.
yoksa bunlar hayal mi; kimsesizliğin yan etkisi,
yoksa bir yolculuk yalanı mı kendimi inandırdığım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder