Hiç unutmam hava sıcak. Okulun son günü. O gün niye geldiğimi bilmem, ama kendime bile yediremediğim gönül yenikliğiydi sanırsam. O da vardı. Birlikte çıktık okuldan. Yürüdük minibüslere. Son gün diye gelmemiş servisler. Uzun ayrılık var ufukta, göremeyeceğim. Belki okuldan ayrılacağım ve bir süre mektup arkadaşlığı sonrası bir hatıra. İçim bulanıyor nemli bir akşam üstü. Yürümekle biten yol, bitirmedi içimdeki ateşi. Nasıl anlatsam onu özleyeceğimi? İmkanı yok arkadaş, anlatamam. Arkadaşlar da özlerdi belki ama olsun ben arkadaş yerine koyamıyorum onun gözünde kendimi. Lafı döndürdüğümü hatırlıyorum. Ve sonra söyledi, evet söyleedi. Kısık sesle ve kimse duymasın sadece sen bil tembihi ile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder