Sevmeye başladıkça bilendim sanki ve sen sivrildi içimde, kimle olsam onu sana yonttum. Sıkılıp bıraktım sonra çoğunu. Yorgunluğum sayıdan değil bulma ümidiyle çok pişmemden'di. İtirafın daniskası ise; hep seni sevip, kendimden esirgedim sevgiyi. Sebil'di çok'tu ve sosyalizm'di aşkın ideolojisi, aksine seni oturtmuşken seni bencil kıtlığa; büsbütün kapitalist... Yılmadan, usanmadan, zıtlıkları arasında gerilip durdum düşünce ve duygularım arasında, bir gün göçerken konarsın; konaklarsın diye.
Şimdi öksüzüm. Değişen yine yokluğun. Tek değişmeyen sensin ve ben seni arıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder