seni yazan bir silik kalem elimdeki,
kopup gidişini yazıyor da:
yazan beyaz,
kağıt beyaz,
okunmuyor gidişin...
hiç sevmeyişin.
belki hep yalan oluşun
bense bir safım
saf.
biz çizikler attık kadere
şimdi silinirken bu acımız.
çoğul, çünkü acılarım çok
çok, çünkü bir kaç kişilik
ben üzmemek ben sevmek
ben aldatmak insanlığımı...
şimdi acıyorsa
hiç geçmeyecekse acın.
ölü bir sevgi daha bu gönüle
kabir azabıysan yani,
üzülmem artık sevdim diye.
tek güvencem yüreğim
bir sigara sönüğü daha yaralı
bir acıyan can daha yararlı...
bende ben kalmadı diye endişem
kalmayan bencil biri için üzüntüm.
fazlasıyla seninim sen bilmeden
kaybolmuşluk artık tek suçum..
