zaman akıverir ellerinden.
kopup gider kırpıp saniye saniye.
dolar içine bir yandan boşalırken üstü
sen altta, sen sona ve dopdolu.
konuşulmuyor ki şimdi.
konuşulmuyor bir süre sonra;
ketum kalmak ödev adeta.
susuyor insan.
sevmiyor konuşmayı.
kendine de küsünce kendini seven ne varsa;
küsüyor onlara da.
anlamadın değil mi..
anlamamak zaten; yaşamanın anahtarı
anlamayıp inanmak yaşanır kılıyor hayatı
şimdi sensizliği ve yalnızlığı.
