ağlamaya yakın yağar hava. bu havalar yok mu bu havalar.. en çok sevdiklerim, böbrek ağrırtacasına severim, sonra telleri birbirine bağlar; ah havar vah havar der, yere atarım kendimi.
bilmiyorsun, ben yağmur severim. yaz yağmuru belki. sağ sağnak ve kör billah sel önü. bilmemeye devam eder sevilen ve ne zaman yokluğundasındır o zaman kavranır ki varlık, var olan sadece bilinçtir-yokluğu...
ben devrim gibi severim. hani hiç olmayışı. hani olamayacaklığı. hani bencillikten cayılmayası ama hep istenesi. sen de öylesin. ne zaman varsın ve ben bencil, suskun bir küskün. bende biraz varsın, aslında-bilinç yokluğun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder