10 Nisan 2012 Salı

yakamoz

bazen yokken bile, benliğim acıkıyor kendime. siliniyor hani elden ele dolaştıkça para ve değeri değişmiyor, denir ya, değeri değişmese de, üzerinde yazan sanki değişiyor. hırsız ve çalıntı bir kaç sevda, biraz hırs ve et, ne olursa olsun, kendim kalmak galiba bu hayatın en çok istediğim yanlarından. aklına geliyor insanın, gülme hemen. toprak altında tek başına kalınmayacak mı, günah sevap hepsi karma karışık, ama kendin yüzleşemiyecek misin, yok olma sarmalında?.. evet ve tam yol-yüzleşilecek. bazen yalnız kalanlara özenirim. kalabalık olmak değil çıktığım nokta, kendi başına keyif almaktan söz ediyorum olanlardan. kaçmak yada korkmak değil kendine kalmak, kendinden yolaçıkmak. yine seven sevsin. doğrusu sevilecek daha çok şey varken, daha manalı sevilmek halbusi. neyse öyle işte.

gece vakti yakamoz kıyısı, bugün uslu oysa yaramaz aslı, ama huzurlu. şiarımız olsa mı ne dersin?... kafayı dinlemek. yada dinlenmek.

Hiç yorum yok: