İçi dolu dışı boş...

bazen korkarsın tekillikten.. yalnızlık ağır gelir. tek başına, tek tabanca, kurşunları yutarsın bir bir... tek sancak, orda da sensin, ordu da; herşey ve hiçbir şey.. kaybolmak istersin, deniz sesin, buharlaşmak istersin; yağmur sen, kaybolmak istersin, sobe sen... korkarsın yalnızlıktan.. stajyer insanlığa başlarsın, hani herkes gibi; bütün tekillerin oluşturduğu kalabalık mutlu ve başarılı kayıpların arasında yer almak... herkes gibi olmak, içindeki vicdanı rahatlatırsın, çok kalabalık ve güçlüsün, onu istersin... istiyordun oldu.

şimdi... daha da kayıpsın. bul kendini, zayıflıklarını, başkalarıyla kapattığın gediklerini yeniden keşfet. çürük eti yiyen, sağlıklı mide; çürüten yok eden sen; ama içinde o canavar.. sen herkes değilsin ama fakat değildin de... korktun, korkularını gömdün, hayalet avcılarıyla yattın, huzurla kalkamadın. huzur göçtü. kendine gel. gelme git. gitme, dur ama kendinle buluş, içindeki huysuz kedini alarak kucağına git bu karmaşadan.. şimdi kaybol, kaybı ol; herkes diye bir şey yok çünkü.