13 Nisan 2011 Çarşamba

sanki demin bakıyordum denize.
şimdi karasal, kıyılarına vuruyorum denizin.
deniz kokuyor olmalıyım, o rahatlatıyor.

sanrı dehasıyım, yoksa, hayal dahasıyım;
gücenmesin 28 yıllık sakinlerim
ben artık keyfimin kahyasıyım.

sinirlenmiyorum:
bir hayatım var.
bir yaşıyorum
bir ölüceğim.

şimdi ağır sevmek.
demin kara gibi; acıtıyor.
geceleyin denizin sesi ve sıcak
gece 12den sonra soğuyor deniz
ve ben rahatım.

sordukça, sorumlu kaldım
sevmek dediğin, ağır kelepçeler.
ben onları da seveyim dedim de
bileklerimden büyük ve ağır geldiler.

biraz deniz.
azıcık martı.
havalar ısınıyor.
güneş vuracak yaralarıma.
kanarsa kanasın
kabuk tutsun acımalar.
acımıyorum canıma.

Hiç yorum yok: