13 Mart 2011 Pazar

vicdan

kalbim paramparça biliyor musun çocuk?

acımak gibi, ama yaşamak da bir ödev. kızma bana. yüzüm kızarıyor ve her tokat bir acı sahnelenişi; hayatı seçiyor insan. herkes denizi sever ve korkar; bense korkmadım, korkmayarak daldım içine. ve benle dalan ne varsa, ıslanıyor; lanet olsun.

bana kızıyorsun biliyorum. yetişmiyor diye ellerim. seyreliyorum diye hayatında, düşünce evrenin üzerine çöker diye korkuyorsun. korku ortak, ben kaçmıyorum, kaçan namerttir. tek yaptığım çalışmak ve yaşamaya çabalamak. yoksun, yokuz; yok olan çok ama sadece hayat kalıyor gitmeyen, giderse zaten herşey yalan.

gittiğim zaman ardım huzur olur mu bilmiyorum. beni denize emanet et, toprağa koyma; tek bunu bilirim ve isterim senden. denizce sev beni, deniz gibi sev. yada sevme; kork. ama deniz olsun. iyot.

Hiç yorum yok: