uykular yetmiyor ve yorgun kalkıyorum yataktan. dinlenemiyorum yazık ki. kabım küçülüyor, kabın şeklini de alıyorumdur; muhtemel, sıvılaşıyorum. minör bir depresyon mu haneme uğrayan, minür nurettin mi birden, ne yapsam bulmak da istemiyorum. rahatlığımın nedeni geçecek olduğuna olan inancım olmalı. yoksa yaprak gibiyim selde, sokaklarımdan sürülmem iş değil, ki zaten asosyal bir ev pinekçisiyim bu aralar. toparlamak lazım.
tünel ucunda ışık var. umarım çıkıştır, yoksa trendir ve yazık olur, umutlu ezilirim. hep istemişimdir, ölümse, umut gibi gelsin, umutsuzken süzülsün ve çıkartsın posamdan beni.
Not: Sözlüsünü de ahir zaman, paylaşmıştım bu şarkının.. ama sanki söz yazacak olsak, bu blogda yeterince kaynak varmış gibi bu müziğe... Sia aplam, üzülmesin ve affetsin evet haddimi bilemiyorum bazen. Bağışlasın. Forgive me ulan, Sia... Şşş kime diyorum hooo.. Sia?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder