8 Temmuz 2010 Perşembe

Ankara yolcusu kalmasın

aşkının ötekisiyim, dısında.
mülteci aşkım, hep sinir kapısı sabrim ve azınlık duslerim,
busbutun defakto severken -gardiyan refakatcilerim.
istemek olmadı rotamda,
sadece vermek yapabildiğim,
oysa sevilmeye yetersizken bu hiçbirşeyliğim.
güneşinin ardında beklerken , sanki karanlığım,
yuvarlağının dahili olamadım,
efsane sevmeyi yegledim boyle hep
- ndan fahise hallerim: sadece gel diyince gelmelerim,
gitlerinde koşar adımlarım aksi istikametine yureğimin...
ışık tut nemli inatlarıma,
bırak hür kalsın sevmelerim seni.
nasıl olsa ben hep seninim.
üveyine at yollarımı çekim kuvvetinin veyahut,
terhis et sende kalmış cogunluğumu,
şefkatine her türlü muhtacım.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Her türlü aç muhtaç; ama kaçak bir sevdanın esirisin sen... Artık oldursam da bir şeyleri kaybeder olur gözlerim bunaldım mı hayır sevgiden bunalmam ben, her sözde içime işleyen notaların var ya seni sen yapıp sevgini çağrıştırıp apayrı sevgiler barındırıyor. İşte bu yüzden okuyorum bende...

Şiir müsvettesi dedi ki...

paramparçayım, med cezir gönlüm, bir suları çekilir, bir venedik, inan kimi zaman ben de kim olduğuma kanaat getiremiyorum. bir avuç kül olmak da var ve ben bunla varlığımı teselli ediyorum...

okumaya devam-eylemlerim sürecek:)

Adsız dedi ki...

Okumaya okutmaya yaşatmaya gelmişiz hep birlikte bir amaç için; ama o amacı bulana kadar sancılı... Birilerine taparcasına sevmek demek gönlün kum gibi yumuşak; yalnız diğer yandan da kaya gibi sert olması demek bu yüzden teselli etme kendini yaşıyorsun her anda ve buluyorsun kendine yarayanı ya da yaramayanı...