umursamazlık

kanlı bir sabah ömrü, ama gecesi mülayim bir güne gebeyim. bazen yetecek kadar, bazen yetmeyen bazen de fazlasıyla var o renklerden bende. söylemeye çalışmak da yeterli kalamıyor, bunca dengesizlik ve elime değen hayatın yarım kalmışlıkları, hem acıtıyor bir yandan, hem de gıdıklıyor içimdeki insanlığı. güneş açıyor gözümü, ay ile yaşarken, akan bir derenin şırıltılı tenhasında, lacivert bir ayışı var gündüz düşlerimde. anlatamadıklarım o kadar çok ki, anlatamadıkça belki o kadar daha doluyorum mana ile. gözlerin anlamsız bakıyor ve bakmalı, ama anlatamadıklarımı görüp diriltmeli beni anlamaya yönelik hislerini. sükunetten dolu dolu susmalara, sonra bir kaç kelime de olsa edebilmeliyiz. şimdinin acısı akabilmeli özümüzden, ama bir dinle hele beni, seni nasıl özlediğimi ve anlatamadığımı yeniden.