İhtimallerden yapılan kayık

Belki bana kızdın
Belki kişisel bir nedendi
Belki ne ettiysem ben ettim.
Belki sadece gittin...


Neyse ne olursa olsun. Bir zaman sonra inanıyorum ki bu kısa hayat, yeniden boş düzlüklerinde, herşeyi unutmuş zihinlerimizi karşılaştıracak. Sen tesadüf de, ben kader, bazı şeyler kaçınılmaz... Boyunu bilmeden, uzun insanların dünyasına gem vurmaya çalışmak da, her desteksiz uygulama gibi sönecek bir müddet sonra, gidecek; ister ilahi adalet diyelim, ister kısmet.

Aslına bakarsan, paramparça kalmaya öykünmek gibi oluyorum bazen. Nasıl mı, yazmaya bile mecalim olmazken bir kaç satır daha, biten mürekkepten belki sulandırdığım kanla yazmaya çabalıyorum iu satırları, sanki geleceksin yada gelsen de hissedeceksin; o kırmızılığın bir zaman damarlarımda dolaştığını. İnsan zihni çok fakir oluyor bazen, her şarabın bir zaman yine ağzında kaybolan üzüm bedenlerinin kanı olduğunu yada her acının sonunda böyle pespaye olup belki anı olarak hatırlanacak olup, pıhtılaşmasını bu fakir haliyle harcayabiliyor.

Her ihtimal bir hayat kılcalı, ne kadar düzgün ameliyat yapsan da, kan fışkırıyor. Hayatta unutmamak gereken çok şey var ama afiyetle unutuluyor. Mesela, durduk yerde birine güvenmek veyahut bir sebepe tutunup onu eski yerine koymak. Her ameliyat da iz yapıyor, malümun.