yüzünde hep bir hüzün.
sanki konuşmuş da usanmış,
hiç bitmemiş heyecanların mezar taşı gülüşlerin..
nasıl üzer bilemezsin...
bir kuş gibidir hüzünlerim.
bir hep yalnızlık yolcusu,
oysa sana konmuş yorulup.
arkaik de olsa, sende kalbim.
gülen gözlerindeki gizli ağlamalara sitemim.
bilmeleri kuşanmadan hüznün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder