hadi bir daha tutalım şu ucunu ırmağın ve bu ova, toprak bize biraz daha doysun... özledim anlasana, böyle yatalak iken ayaklı, bu hayallerim gem tutmuyor, yine savruk-yine serseri ve feci halde gamsız. deliler gibi akmak istiyorum yeniden, akamadığım yerde bir daha kaynamak ve yeniden o kampüse, o çocukluktan yeni titrek ve kaşif attığımız adımları atmak istiyorum, yağmura çamura; deliler gibi ıslanmak pahasına, yeter ki yeniden içimde yansın o ateşler ve yeniden sevişelim yemyeşil-uçarı...
hadi tut ellerimden. yoksan da, azıcık dirilsen veyahut sivrilsen; bileyli, kör hallerinle kessen şu işlevsizliğimi ve yarsan boylu boyunca içini, açığa çıkarsan o zayıf da olsa atan damarlarımı. inan ne üzülürüm ne kanarım, sadece derdim biraz daha üşümesi ama ne eskimek ne de titremek, apaçık; çırılçıplak-yeter ki ben, yeter ki yeni ve dipdiri; henüz eskimemiş, kopmamış.
gözyaşlarım böyle akıp gidiyor anlıyacağın. özlemek diye, ama hala özgür olma isyanları, bu savaş hatta iç savaş içimde...
Not: Yazar kişisi bu yazıyı googledan baktığı Bornova fotoğraflarından sonra n'olduysa, yazmıştır, hasret sarmalında kalmış ve hisseden neresi varsa hafiften sıkışmıştır; hülasa bu yazı onun ifrazatıdır; kabul eyleyin, yada eylemeyin o benim İzmir'den Bursa'da doğan gayri meşru bir çocuğum, ulan...(fütursuzca söylendi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder