kalabalık yalnızlık

Aslında ihtiyacım olan bir süreçteyim, evde bol kalabalık ve ben hayırlı evlatın eve ekmek getiren rolünü de mönüme katmışım, misafirim olan insanlarıma yediriyorum. Alışveriş yapıyorum, evde yemeğim hazır, bulaşıklarım tertemiz, ev desen o kadar pür-i pak ki, valla ben kendimi kirli hissediyorum, ama bir şey eksik o da bağımsızlık. Aslında ona da bir virgül koymalı, burada öyle güzel bir sosyal hayatım olur hani, eve girişim çıkışıma karışılır yada nedir, ev dolu diye niyetlerimiz kırılır, o zaman bu bir sıkıntı olur tam anlamıyla, ancak şu evden işe işten eve olan hayatıma pek bir etki etmiyor bu bağımlılık. En acı olan aslında şu, buna alışır gibi yeniden yalnız kalmak. Alıştıktan sonra vazgeçmek alışmak gibi değil, kana sızan o maddeyi ayrıştıramayınca, damarı kopartmak demek, istemeden kopuyor gidiyor. Zehirli kan yerlere dökülüyor, o asil kan yine yalnız ve dolu dolu ama fakir; akıyor yeni damarlarda. Alışmamaya çalışmak da çözüm değil, alışmak bir oluş değil süreç, her an acaba ile neyi ne kadar yaşayabilirsin zaten, olmuyor özetle.

Aklıma küçükken yaşadığım yaz tatili yalnızlığı geldi bak şimdi. Hep zor ders yılları biter, son günü okula teyp götürülür, eğlenilir idi, sonra servis beni zaten yalnız olduğum hayatıma götürürdü. Oh be diyemezdim, anne baba evde zaten yok, ne yapacaksın, arkadaş dediklerim de, yaz tatili ile yazlık yada köy denilen yerlere sıvışır, ben yine yalnız kalırdım. Benim için yaz tatilleri o bakımdan, eziyetin uzatmalı bir şekli oluyordu, televizyon tek dost oluyordu, uyduruk bir zaman geçirmekti. Zaten ne bulunduğum kent, ne de maddi durumum, amerikan filmlerindeki heyyo gençlik yaşamından beni hep uzak tutmuştur, bilemiyorum belki bu benim şanssızlığım yada andavallığımdır. Hep öyle ya, bir de olayın dışarıdan göründüğü ile ilgilenmek gerekir, içerden flu gözüken bir dünya ve her şey yamuk yılık iken, dışarıdan bu gözlemin sahibi bir buz dağı olabilir ve acaba hangisi doğru diye bile düşündürüyor bu misal kendinden.

Seviyorum hayatı bunca zorluğa rağmen, başka çaresi olmayıp sevmek gibi de olsa, hala içinde bir sevgi varsa dayanmaya yeter. Neden olduğunu bilmiyorum, sevmek şimdi.