vardiya

şimdi biraz daha sana geliyor her giden otobüs; her otobüs kalan bana düşman çünkü. bir tren daha sensiz ve yazıkki, ben sadece durağanım, gelmeyeceğin seferinin tek durağıyım. zaman geçmiyor işte bundan, bitmiyor sürekli geleceğe tahkimatım; çünkü yalnızım; çünkü vezir düşmüş çünkü çeyrek kala matım.

bilmiyorsun ve de bilme. herkesin belli saklıları, sırları elbette vardır. ben senle zengin olsam, sürekli biriktirsem de sevmeleri, senle olup nerdeyse harcamaktan korkar oldum seni bunca istemeleri. bu cimrilik, belki birlikteliğimize vurdu bir çok baltayı, bir çok kere seni bulamadım, hep kaybediş oldu mukkaderat ve bana gerçekten hayal kaldı.

aslına bakarsan, mühim değil birlikte olmam senle. cisminden öte bende sevmelerin karşılığı böylece, bir molekül parçası olur muhtemelen koynunda olmak şu an. oysa ben sevmeleri hep böyle bellemedim mi, kaçar gibi uzaklaşmadım mı mutluluklardan; sadece gurur için, sadece sevmenin o gurura değmesi için... hep evet cevabım, her aşk biraz daha mecaz benim için.

şimdi hayatıma baktığın o yükseklerden sana el sallıyorum, biraz daha hasretine doyayım diye belki. bu seni acıtır mı yada biraz daha görünmezleşir mi sevmelerin bana yansıyan ışığı, ondan emin değilim. emin olduğum tek şey, benim seni bir yatak mutluluğuna değil de, bir ilahe gibi sevmelerime değmese ellerin, daha da ilahlaşacağın zihnimde.yörüngene bir adım daha ve baş dönmeden bu kaçıncı selamım; kimbilir kaçıncısı daha bir geceyi daha bitirir, gündüze merhaba derim gülen yüzünden yansıyan... memnunum. bir aşk koleksiyoncusu olmak da var kaderde belki; eski aşkların meftunu bir antikacı, belki de bir ihtimal meyveleri geçmiş dolu, geriden gelen yazık bir antik ağacı. ama sana ve sende, sana rağmen senden.