gecenin gündüze kavuştuğu;
en soğuk en kimsesiz,
bir kişi az-çünkü sensiz;
canımın kanımdan ayrıldığı yerdeyim.
genzim muhtaç bir fırt'ına,
susuzluğu sana bu çölün kaktüsü hayallerimken.
kalbimde kazılı yerleri kapatır,
korkarım;
bu kum dolu fırtına.
Antik kalır ellerin anılarda
ve gelmeyişin olur kaderimin künyesi.
senden bir gülümseyiş de olsa sadakası yalnızlığın,
tevekküle salarım isyanın elverirliğini,
yeter ki azlamasın ışığımdaki tonun;
acın kabulüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder