Yılın bu zamanları genellikle depresif olan malum şahıs, ilginçtir ki artık komik ve entresan tecrübeler ile dalıyor güne. Çiçek almamıştı mesela, bu da bir ilktir diyelim, konuya devam edelim. Bir yıl daha geçti yau. Bir yıl sonra kimbilir nerelerde olacağım geyiğine girmeyeceğim de, müspet bir yıldı bunu da vurgulamak isterim. Bir yılın muhasebesinde, alışılmaya başlanmış ve elhamdürillah denecek fırsatları ile kendine bağlayan bir hayat var. Güzel bir şey. En azından yine tek başımayım ve geleceğe umutsuzluk büyütüp salak bakışlarıma sarmıyorum yapraklarını.
Pasta bilem vardı be blog. Yavaş ama derinden bir dilim daha yedim hayatımdan. Korkarak değil, gülerek atılan çatallar var yarınlara, yetmiyor yine ama güzel olduğu için yediklerim-dahasını isteme'nin ivmesi ile, açlık yerine.
Daha kuvvetliyim ve aşklarıma sadık. Hayat ile iyi geçiniyorum üstelik, kavgalarım sessiz ve barışılmaya mutedil artık. Durup durup hayata vurmuyorum sinirimi, bana dönen okları yok hislerimin. Seven onlarca insan kazandım ve hala sevilmeye açım ve tabi sevmeye de.
Nice yıllara ümitlerim. Nice sağlıklı sene sevdalarım. İyiki doğdun hislerim. İyiki varsın sevme azmim. Hep varol vazgeçmeyişlerim. Hep benimle ol sabrım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder