Elleri inşaat kokan

Sabahtan beri aklımdasın, biliyor musun... Bilemezsin tabii ve en kötüsü de bu, sanki senden boşalmış, içi boş bir kibrit kutusuyum ve sen çakmadan alevleniyorum. Ne garip şey, ne acayip bir deneyim bu sevmek; nasıl olur da yada hani kasıt olmalıdır ki insan bu kadar kendini hiç saysın. Bir o kadar yaşamak, yanlışlar doğrular, denemeler, vazgeçmeler, başarılar, mekanlar yalnızlıklar, sevişmeler ve daha niceleri-ama hayır hala içimde olabiliyorsun örneğin, hem de bağımsız; çünkü yüzüne hasret ve hiç bir şey hissettiğim onca zaman boyunca-sen yoktun.

Kaç şiirlik aşk söylesene bizimkisi. Hani Sertab'ın bir şarkısı diyordu; aşk ölmez biz ölürüz, haklılığı varmış gibi ve ben klibine konu oluyor gibiyim. Farkında olmaman yada umursamaman inan; hiç önemli değil aslında. Seni sevmek yada önemsemek de, onlar kadar önemsiz. Sadece önemli olan; sabah sabah bir yutkunma gibi boğazıma çöreklenmedin mi, işte bu. Yani şartlardan hissettiklerimden bağımsız; örneğin bir durgun çarşaf gibi denizi yaran dipten gelen bir yunusun yüzeyi dalgalandıran hava teneffüsü yada sağnak yağışlı bir havada yağmur kaçağıyken birden beliren güneş ile rahatlamak ama hala ıslanıyor olmak gibi. Açıklamasını geçtim, benzetmesi bile güç, hangi örneklem sakat kalmıyor, onu da bilmiyorum.

Senin sırrın hayatım bounca benle yaşayacak anlaşılan. Çünkü katil oldum, nötr oldum, seven de olmuştum zamanında, bırakıp gitmedi elimi ve hayat hala çift şeritli şehirler arası yol ve aşkın ben büyümeme rağmen bana yolun karşısına geçirecek bir büyük. Sadece kestiremiyorum yolun bu yanımı yoksa karşı tarafımı sensiz ve ben geçerken hala elimi tutuyormuş gibi olan, buz gibi hiçliğini ısıtıyorum hala. Hangi şerit olsa beni yolun öte yanına atacak ama sen yine yokken yanımda olacaksın belki. Saat mahşeri 5 geçerken de, onca günaha ve onca aldatmaya rağmen yine sen olacaksın yanımda, inandığım ne varsa üstünde hep bu iman duruyor. Biliyorum kabul etmeyeceksin bu inancı ama bilmiyorsun ki reddetsen de varlığını kabul etmiş olursun, çünkü olmayan şey reddedilmez.

Hadi şimdi yeniden izlemeye koyul beni.
Ellerin patlar tutamazsın o kazmayı bu küreği
ve 21 gram daha hafiflesin;
inşaat kokan, sıvası dökük; boyasız ruhum...
Elde edemeyiş benim ilhamım oldu
sense şiirlerim;
iki şiirlik aşkların kollarındayım
ve sen bir kitap oldun
ama cismin hala yoksul.
Sanırsam
ben hayaline aşık mecnun'um,
sen sahtesi basılmış leyla'sı,
çöl benim duygularım
yalnızlık maalesef; bu sahranın tek vahası.